maandag 28 juli 2014

Jean Marie Schievers en zijn mannen van het jaar (1876)

Jean Marie Schievers was lid van de mannen van 1876.
En hij was er fier op. De lijst met de mannen van het jaartal hangt aan de muur links. Deze foto werd genomen in oktober 1949, toen Jean en Amelie  hun Gouden Jubilee vierden. (Mechelsestraat 102)


1876
1876: Stichting op 17/07/1922 in café “Oscar Vandeput” Muntstr. (J.P.A. 16/07/1922 & 30/07/1922) - oproep
viering 50e verjaardag met banket en het nemen van een foto op 14/11/1926 in hotel “Majestic”
(J.P.A. 21/11/1926).
1877: Oproep stichtingsvergadering op 07/02/1904 in café “Boule d’Or” (De Vrijheid 06/02/1904).
Originele





Erecomité: Olliviers Achille, Schmit Emile
Voorzitter: Pirsoul Camille
Ondervoorzitter: Vandendries Alfons
Secretaris: Keyaerts Hendrik
Kassier: Vandeput Hendrik
Bestuursleden: Devos Karel, Vandecauter Frans,Dormaels Jos, Vermunnich Jules, Gillet Karel.
Leden : bij de stichting op 17/07/1922: 104 leden, slechts enkele namen gekend: Collaer Frans, Devos Henri, Delabastita Jan, Piot Louis, Denap Frans, De Craan Jan Baptiste, Jean Marie Schievers

Jan Baptiste De Craan (van de kledingszaak) en Jean Schievers (onderaan)




Dat grootvader Jean Marie Schievers  graag zong en ook lid was van "Zang en Vermaak", liet hij hier ook blijken door een "Kluchtlied" te zingen.  (Zou wel eens "De vogel van mijn vrouw" kunnen geweest zijn, of een ander lied, geschikt voor mannen onder elkaar.)  Zijn "snijdersplank" heb ik hem dikwijls zien zingen, ook op zijn gouden bruiloft. Op een andere foto van de festiviteit zie je de tekst, geschreven op de achterkant van een rol behangpapier en aan de muur opgehangen. (Zie elders in dit blog)


Met dank aan E.V;

zondag 13 juli 2014

Naar de papschool van Uffra De Wandeleer op de Amerikalei

Ook de directrice van Instituut De Wandeleer in de Amerikalaan,  Mevr. Huysecom wenste de jubilarissen het beste toe met een luxetelegram.










De kleuterklas in de school van "Madame De Wandeleer" 1947 - 1950









De naamplaat werd in de jaren zeventig geplaatst. 



Ik zou natuurlijk een uitgebreide geschiedenis over deze school kunnen schrijven, maar dat ga ik aan anderen overlaten. Ik ga proberen weer te geven wat ik uit mijn kleutertijd heb onthouden.
Een moeder die voor het eerst haar driejarige kleuter aan de poort afzet, wenende kinderen, een troostende juffrouw, een schrammetje op het been dat werd goedgemaakt door het schilderen van een rood katje in mercurochroom, een kind dat in zijn broek gedaan heeft en een boze juffrouw, prikken en plakken, ..er zijn nog zo veel kleine herinneringen.





De zandbak, achteraan. Daar speelde ik geregeld in tussen 1947 en 1950. Bovenstaande foto is van een tiental jaren later..... De foto onderaan schijnt iets ouder te zijn. De zandbak verdween toen het podium hierboven werd gemaakt.  (Met dan aan Jan Cauwenberghs voor deze foto's)








De klassieke drommedaris..... met Rita tussen de bulten.



Een klasgenootje

André Bernaerts en grootmoeder Bernaerts - Forceville. Ze hadden een snoepfabriek onder de Keizersberg in de Burchtstraat en grootmoeder bracht geregeld snoepgoed mee voor al de kleuters; Toen ik bovenstaande  foto zag in 2011 herkende ik haar onmiddellijk....









Dit is André aan zijn molen in 1975 en links mijn dochtertje Nele. André herkende mij niet meer maar ik hem wel en ik heb hem er bewust bijgezet. Vele jaren later was hij heel blij met deze foto.











Andre Bernaerts nu.(2011)


Onlangs vroeg ik aan mijn klasgenootje Andréke Bernaerts (nu al lang geen Andréke meer maar een bijna zeventiger zoals ik)  of hij dit nog kende.
"Zou ik dat niet meer kennen ? ", was zijn antwoord.

Het was tussen 1948 en 1950 en het ging zo.

 'k Heb zeven kippen en een haan
En een tamme pelikaan
En een hondje een een katje en een bokkie
En een lieve koekeroe
En een bonte kaketoe
En een konijntje in een pasgeverfd hokkie
En een vinkie en een kraai
En een schele papagaai
Die op 't ogenblik geplaagd wordt door de luisjes
En een merel en een spreeuw
En een opgezette leeuw
En een sigarenkistje met vier witte muisjes

(Volledige tekst teruggevonden dank zij Internet.)


Soms bracht grootmoeder mij naar de school, soms ging ik met een van de buurmeisjes van de bakker van wie ik me vooral Yvette  herinner. Zij was  even oud als ik. Of we in dezelfde klas gezeten hebben weet ik echt niet meer.
Soms ging ik met mijn vier jaar oudere broer , die dan doorliep naar de Slabberdoekskes aan de Brusselsepoort. Drie jaar later zouden wij ook voor een tijdje samen naar deze lagere school gaan.


Ook grootmoeder bracht mij soms naar de school.


De grootouders van André waren goed bevriend met mijn grootouders en de dochter, moeder van André was een jeugdvriendin van mijn moeder Jeanne schievers. En natuurlijk kregen Jean en Amelie ook bloemen  met een kaartje toegezonden in oktober 1949

André Bernaerts  en Willy Vounckx in 2012 - een weerzien 60 jaar later




Mijn eerste toneelstukje. Ik weet niet waar de tekst vandaan komt, maar hij zit 65 jaar later  nog in mijn hoofd..Ik  was de dokter en een klasgenootje het boerinneke. Dit werd opgevoerd voor de ouders.

Dokter en Boerinneke


-Dag meneer doktoor.
-Dag boerinneke , wat zal u behagen ?, 
-Ach meneer doktoor, ik heb zo een pijn in mijn buik, dat ik denk dat ik een muis heb ingeslikt.
-Wat, een muis ? 
-Jaja, meneer doktoor, ik voel het, zij gaat op en af......
-Wacht, ik zal eens in mijn dagboek kijken....Jaja, ik weet het al. De remedie is heel simpel. Slik een kat in, die zal de muis wel vangen.
-Dank u wel meneer, doktoor, dag meneer doktoor.
-Dag boerinneke....

Ik weet echt niet meer wie "het boerinneke" speelde en ik weet zelfs bijna niet meer wie er met mij in de kleuterklas zat. Een zekere Tips, die ik mijn half leven overal tegenkwam, Yvette Crabbe van de bakker in de Mechelsestraat, en het eerste meisje dat ik ooit geweldig leuk vond : Godelieve Vranken van de Koloniale Waren in de Half-Maartstraat nr 4.


  1. Yvette Crabbe en Godelieve Vranken





Samen met Yvette en waarschijnlijk nog enkele kinderen uit de buurt, gingen wij samen naar de kleuterklas.

Je kunt niet geloven hoe gelukkig ik was Godelieve (zaliger) nog eens terug te zien, alhoewel ze hier al wat ouder is dan in de tijd dat ik ze als kind gekend heb. ) Ik herkende haar onmiddellijk alhoewel het meer dan 50 jaar geleden was.

Yvette nu, met de foto van haar moeder, bakkerin Crabbe - Rongé  en onderaan tijdens een boekenverkoop in de Mechelsestraat, waar ze nog steeds in het ouderlijk huis  woont. (2012)

Yvette herinnerde mij eraan dat we dikwijls samen naar de kleuterschool gingen. Het was niet ver, een paar honderden meter.... Deze herinnering was ik kwijt.






Yvette vertelde me meer. Over haar zuster en haar broer die ik niet gekend heb. En over de prachtige dochter die ze heeft.....




Sint-Pieters stond er toen nog niet, maar toen ik deze foto maakte, ergens in de sixties was de school "De Wandeleer" er nog steeds. Zelfs mijn neefjes liepen er nog school in de jaren 70. En ik ben er toen nog eenmaal binnen geweest. Waarom heb ik er toen geen foto's gemaakt ? Ik had toen wel andere zorgen aan mijn hoofd...



Het onlangs verdwenen fonteintje aan de overkant van de Dijle. Het werd lang als bloembak gebruikt, maar toen wij naar de kleuterklas gingen was het nog in gebruik en was het er leuk vertoeven.






Geplaatst op 11/5/2014   Wordt regelmatig gecorrigeerd en aangevuld.











donderdag 2 januari 2014

Het fonteintje aan de Koning-Albertlaan is ook verdwenen.



Het fonteintje aan de Koning-Albertlaan is ook verdwenen.







De stad moet verruimd en verbeterd worden en men breekt maar, zonder even na te denken wat men verwijdert. Men doet wel  idiote en nutteloze opgravingen zoals op het Fochplein om iets te ontdekken onder de grond, maar voor de rest breekt men de erfstukken af zoals het fonteintje aan de Lei, waarvan het middelpunt een rechte lijn vormde, door het midden van de Boutslaan,  met de deur van de hoofdingang van de Sint-Pieterskerk. Dit fonteintje werd aangelegd bij het creëren van de Koning-Albertlaan, net na de eerste wereldoorlog, toen de buurt van de Slachtstraat, met al zijn gangetjes en sloppen verdween en de Dijle werd verlegd.















Als kind ben ik nog gaan spelen in dat toen nog werkend fonteintje, een cirkel met de doorsnee van een zestal meter, met banken en rustplaats voor moeders met kleine kinderen. In de jaren 60 ging ik daar nog graag vermeien tot  het in de jaren tachtig heeft gevuld met aarde en er bloemen heeft opgeplaatst. En nu, in 2010 wordt dit monumentje verwijderd, net zoals het plasplaatsje en net zoals de Vismarkt in de jaren 70.  Ik dacht dat dit stadsbestuur toch meer doorzicht had dan de Sprokken, de Sina's  en de Smetsen van de jaren 70, toen alles ineens moest plaatsmaken voor koning auto.
Dit is de enige foto, die ik van het fonteintje bezit. Zij dateert van 1963. Achteraan rechts, maar helaas niet zichtbaar is de oude muziekschool.
Het wordt tijd dat ik hier wegga. Leuven is Leuven niet meer....



Ondertussen heb ik deze nog gevonden, in oude fotoalbums. Eind jaren 30  (aanvulling 12/8/16)